محفل انس

دیندار آنست که در کشاکش بلا دیندار بماند و گرنه در هنگام راحت و فراغت و صلح، چه بسیارند اهل دین ...
سید شهیدان اهل قلم

اری!
ایمان کوفیان نیز اینگونه به سنگ محک زده شد!
مردمی که سال ها تحت سیطره حکومت ظلم و جور بنی امیه به سر برده بودند و اکنون که از ستم معاویه رهایی یافته اند دست یاری به سوی امام دراز نمودند!
و گر نه آن زمان که حسن (علیه السلام) به یاریشان نیاز داشت کجا بودند این نامردمان؟!
نامردمانی که برای آسایش خویش و از بیم جان، حتی حاضر بودند امام خود را دست بسته به قصر معاویه ببرند!

نه!
حزب الله اهل اطاعت و ولایت است و قدر نعمت می شناسد، فداکار است و از مرگ نمی هراسد، و گوش به فرمان «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم» سپرده است.⁽¹⁾

آه که این خوی راحت طلبی چه عمیق در جان کوفیان ریشه دوانده ...
چگونه می توان باور کرد از آن هیجده هزار نفری که در کوفه با حضرت مسلم (ع) بیعت کردند، هنگام غروب حتی به تعداد انگشتان دست نیز باقی نمانده بود!
و اگر ترس از بر هم ریختن راحت و فراغتشان نبود پس چه چیز آنان را اینگونه از اطراف پیک امام عشق و حجت حق پراکنده ساخت؟!
آیا تنها بیم از سپاه واهی شام بود؟
یا ترس از ناموس؟
مگر نه اینکه خورشید نیز بارقه های نور خود را به پهن دشت کارزار آورده بود؟

اشک مسلم در کوچه های کوفه نه از غربت خود، و نه از بی یاوری مولا و مقتدایش،
که از بلایی بود که بر سر دین امت محمد (صلی الله علیه و اله و سلم) آمده بود،
بلایی که به روزی نکشیده فرزند و نواده رسول الله را بی یار و یاور،
از ترس جان و ناموس رها می سازند،
حسین را،
که حقیقت هستی است و تجلی نور حق بر زمین ...

واویلتا بر چنین ایمانی که حتی به ریسمانی نیز بند نیست و با شایعه ای از هم می گسلد،
و چشمه نور را رها می سازد و به چاه ظلمت تاریخ در می افتد ...
آری!
ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق ممکن است.⁽²⁾

 -----------
(1)و(2) : از نوشته های سید شهیدان اهل قلم